ورود / ثبت نام
کلیدهای عمومی و خصوصی: پایه‌های امنیتی تراکنش‌های ارز دیجیتال
کلیدهای عمومی و خصوصی، عناصر اساسی در امنیت تراکنش‌های ارزهای دیجیتال هستند. این ابزارهای رمزنگاری مدت‌ها قبل از اختراع ارزهای دیجیتال وجود داشته‌اند و بر اساس رمزنگاری کلید عمومی (PKC) یا همان رمزنگاری نامتقارن ایجاد شده‌اند.
در دنیای ارزهای دیجیتال، کلید خصوصی به‌عنوان امضای دیجیتالی عمل می‌کند که امکان خرج کردن یا انتقال دارایی را فراهم می‌کند، در حالی که کلید عمومی دریافت ارز دیجیتال را ممکن می‌سازد.
به‌طور خلاصه:
- کلید عمومی مانند شماره حساب بانکی است که به‌صورت عمومی منتشر می‌شود.
- کلید خصوصی مشابه رمز عبور یا کد PIN است که باید به‌صورت محرمانه نگهداری شود، زیرا برای تأیید تراکنش‌ها و اثبات مالکیت دارایی‌ها استفاده می‌شود.
این جفت کلید رمزنگاری، که بر پایه PKC بنا شده است، هسته اصلی فناوری بلاکچین را تشکیل می‌دهد و امنیت و یکپارچگی تراکنش‌های دارایی‌های دیجیتال را تضمین می‌کند. هر فردی که وارد دنیای ارزهای دیجیتال می‌شود، باید تفاوت این کلیدها را درک کند و با اصول رمزنگاری آن‌ها آشنا باشد.
تاریخچه و منشأ کلیدهای عمومی و خصوصی
علم رمزنگاری از گذشته تاکنون نقش کلیدی در امنیت ارتباطات داشته است؛ از روش‌های سنتی رمزنگاری متون مخفی گرفته تا فناوری‌های مدرن رمزگذاری دیجیتال. مفهوم کلید عمومی و خصوصی برای اولین بار در دهه ۱۹۷۰ به‌طور گسترده معرفی شد.
ویتفیلد دیفی (Whitfield Diffie) و مارتین هلمن (Martin Hellman) در سال ۱۹۷۶ در مقاله‌ای تحت عنوان "New Directions in Cryptography" مفهوم رمزنگاری کلید عمومی را ارائه کردند. آن‌ها در این مقاله پروتکل تبادل کلید دیفی-هلمن (Diffie-Hellman Key Exchange) را معرفی کردند که به دو طرف اجازه می‌داد یک کلید رمزنگاری محرمانه را از طریق یک کانال ناامن مبادله کنند.
پس از این دستاورد، الگوریتم RSA در سال ۱۹۷۷ توسط رونالد ریوت (Ronald Rivest)، آدی شامیر (Adi Shamir) و لئونارد آدلمن (Leonard Adleman) معرفی شد. RSA نخستین الگوریتمی بود که هم برای امضای دیجیتال و هم برای رمزنگاری داده‌ها قابل استفاده بود. این الگوریتم از یک جفت کلید عمومی و خصوصی برای رمزگذاری و رمزگشایی داده‌ها استفاده می‌کند.
پس از RSA، فناوری‌هایی مانند رمزنگاری منحنی بیضوی (Elliptic Curve Cryptography - ECC) توسعه یافتند که کارایی و امنیت بالاتری داشتند. امروزه، کلیدهای عمومی و خصوصی در تمامی تراکنش‌های ارز دیجیتال استفاده می‌شوند و امکان انتقال ایمن و غیرمتمرکز ارزش را فراهم می‌کنند.
کلید عمومی چیست؟
به‌طور کلی، کلید عمومی یکی از اجزای اصلی رمزنگاری نامتقارن است که شامل یک جفت کلید (کلید عمومی و کلید خصوصی) می‌شود. داده‌هایی که با کلید عمومی رمزگذاری می‌شوند، تنها با کلید خصوصی مربوطه رمزگشایی می‌شوند و بالعکس.
همان‌طور که از نام آن پیداست، کلید عمومی به‌صورت آزادانه منتشر می‌شود، اما امنیت آن به خطر نمی‌افتد. این کلید وظایف متعددی دارد، از جمله:
- رمزگذاری داده‌ها
- تأیید امضاهای دیجیتال
- تسهیل تبادل امن کلیدها
از آنجایی که فقط مالک کلید خصوصی می‌تواند داده‌های رمزگذاری‌شده با کلید عمومی را رمزگشایی کند، این روش امکان ارتباط ایمن را فراهم می‌کند. علاوه بر این، هر کسی که به کلید عمومی دسترسی داشته باشد، می‌تواند امضاهای دیجیتالی ایجادشده با کلید خصوصی را تأیید کند، که باعث حفظ یکپارچگی و اعتبار ارتباطات می‌شود.
در دنیای ارزهای دیجیتال، کلید عمومی برای امنیت تراکنش‌ها و حفظ یکپارچگی بلاکچین ضروری است.
هنگامی که یک کاربر کیف پول ارز دیجیتال ایجاد می‌کند، یک جفت کلید عمومی و خصوصی تولید می‌شود. برای دریافت ارز دیجیتال، کلید عمومی به یک آدرس عمومی تبدیل می‌شود که می‌توان آن را با دیگران به اشتراک گذاشت.
رمزگذاری کلید عمومی (Asymmetric Cryptography)
رمزگذاری کلید عمومی یا رمزنگاری نامتقارن، پایه‌ای‌ترین فناوری مورد استفاده در بلاکچین است. این روش باعث می‌شود که داده‌ها بدون نیاز به تبادل یک رمز مشترک، به‌صورت ایمن بین دو طرف ارسال شوند.
کلید عمومی برای اشتراک‌گذاری و دریافت دارایی استفاده می‌شود.
کلید خصوصی برای اثبات مالکیت و امضای تراکنش‌ها استفاده می‌شود.
درک تفاوت بین این دو کلید برای هر کسی که در دنیای ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کند، ضروری است.
کلید خصوصی همچنین برای امضای تراکنش‌ها استفاده می‌شود و تضمین می‌کند که تراکنش‌ها تغییر نکرده‌اند و تأیید می‌کند که مالک کیف پول آن‌ها را مجاز کرده است.
با استفاده از کلید عمومی مطابقت‌دار برای تأیید این امضا، اعتبار و یکپارچگی تراکنش تضمین می‌شود.
کلید خصوصی باید همیشه ایمن نگه داشته شود؛
اگر گم شود یا به سرقت برود، مالک نمی‌تواند به دارایی‌های خود دسترسی پیدا کند. بنابراین، نگهداری و محافظت از کلیدهای خصوصی برای استفاده از ارزهای دیجیتال و امنیت در یک سیستم مالی غیرمتمرکز بسیار حیاتی است.
کلیدهای عمومی و خصوصی چگونه به هم مرتبط هستند؟
جفت کلیدها با استفاده از الگوریتم‌های رمزنگاری مانند الگوریتم امضای دیجیتال منحنی بیضوی (ECDSA) ایجاد می‌شوند. این روش‌ها تضمین می‌کنند که کلیدها ایمن بوده و تقریباً غیرممکن است که از یک کلید به کلید دیگر برسند. امنیت کل سیستم ارز دیجیتال بر مقاومت این الگوریتم‌ها استوار است.
بیایید رابطه بین کلیدهای عمومی و خصوصی و نحوه استفاده آن‌ها را از طریق مثال باب و آلیس بررسی کنیم.
امضای تراکنش‌ها با کلیدهای عمومی
مراحل زیر بخشی از فرآیند امضای تراکنش است:
.jpg)
تأیید تراکنش‌ها با استفاده از کلیدهای خصوصی
این مرحله شامل مراحل کلیدی زیر است:
.jpg)
کلید عمومی در برابر کلید خصوصی: تفاوت‌های کلیدی
در اینجا برخی از تفاوت‌های اصلی بین کلیدهای عمومی و کلیدهای خصوصی بر اساس قابلیت مشاهده، هدف، رمزنگاری، طول، مالکیت و تأیید آورده شده است.
چگونه کلیدهای خصوصی کیف پول کریپتو را ایمن نگه داریم
کاربران معمولاً برای محافظت از کلیدهای خصوصی خود به عبارات بازیابی (mnemonic) اعتماد می‌کنند. یک رشته قابل‌خواندن توسط انسان از کلمات که کلید خصوصی را رمزگذاری می‌کند، به نام عبارت بازیابی شناخته می‌شود.
در ادامه مثال بالا، زمانی که آلیس یک کیف پول جدید ایجاد می‌کند، یک عبارت بازیابی مانند "correct battery horse staple" به او داده می‌شود. آلیس عبارت بازیابی را روی یک تکه کاغذ می‌نویسد و آن را ایمن نگه می‌دارد. اگر او دسترسی به کیف پول خود را از دست بدهد، می‌تواند با استفاده از عبارت بازیابی، کلید خصوصی خود را بازیابی کرده و به وجوه خود دسترسی پیدا کند.
اگر شخص دیگری به عبارت بازیابی دسترسی پیدا کند، می‌تواند کلید خصوصی آلیس را بازیابی کرده و بر وجوه او تسلط پیدا کند. بنابراین، عبارت‌های بازیابی باید محرمانه و ایمن نگه‌داشته شوند.
توسعه کیف پول‌های سلسله‌مراتبی تعیین‌شده (HD) که تمام کلیدها را از یک عبارت بازیابی واحد تولید می‌کنند، به طور قابل‌توجهی مدیریت و امنیت کیف پول‌های کریپتو را بهبود بخشیده است: این به این معناست که آلیس فقط به یک عبارت بازیابی برای پشتیبان‌گیری از تمام آدرس‌ها و کلیدهای خصوصی خود نیاز دارد.
علاوه بر این، پیشنهاد بهبود بیت‌کوین 39 (BIP-39) استانداردسازی تولید و استفاده از عبارت‌های بازیابی را انجام داده است که امنیت و قابلیت همکاری را در بین ارائه‌دهندگان مختلف کیف پول افزایش می‌دهد.
کجا امن‌ترین مکان برای ذخیره کلیدهای کریپتو است؟
یک کیف پول سخت‌افزاری امن‌ترین مکان برای ذخیره کلیدهای کریپتو است چرا که آن‌ها را از هکرها محافظت می‌کند و به صورت آفلاین نگه می‌دارد. کیف پول‌های سخت‌افزاری مانند Ledger یا Trezor که کلیدهای خصوصی را روی یک دستگاه فیزیکی ذخیره می‌کنند که برای مجوز دادن به تراکنش‌ها نیاز به اتصال به کامپیوتر یا گوشی دارد، امنیت بالایی را فراهم می‌کنند. بنابراین، این کیف پول‌ها در برابر ویروس‌ها و دسترسی‌های ناخواسته مقاوم هستند. با این حال، امنیت فیزیکی ضروری است، زیرا از دست دادن کیف پول سخت‌افزاری و یا گم کردن یا هک شدن عبارت بازیابی می‌تواند عواقب فاجعه‌آمیزی به دنبال داشته باشد.
برای مثال، مواردی وجود داشته است که افراد به دلیل گم کردن کیف پول سخت‌افزاری خود و عدم داشتن نسخه پشتیبان امن از عبارت بازیابی، مبالغ زیادی از ارز دیجیتال خود را از دست داده‌اند. کاربران باید عبارت‌های بازیابی خود را در چندین مکان امن نگه‌دارند، مانند یک خزانه دیجیتال رمزگذاری‌شده یا یک صندوق امانات، تا از چنین خساراتی جلوگیری کرده و اطمینان حاصل کنند که همیشه می‌توانند به دارایی‌های خود دسترسی پیدا کنند.
بهترین شیوه‌های امنیتی ارزهای دیجیتال
شیوه‌های بهترین امنیت برای ارزهای دیجیتال برای محافظت از دارایی‌های دیجیتال در برابر حملات ضروری هستند. اول از همه، خود را در جریان خطرات امنیتی جدید و روندهای بازار مرتبط با ارزهای دیجیتال نگه دارید. پلتفرم‌ها و خدماتی را انتخاب کنید که دارای پروتکل‌های امنیتی قوی و شهرت مناسبی هستند و قبل از انتخاب آن‌ها احتیاط کنید.
از آنجا که کیف پول‌های سخت‌افزاری کلیدهای خصوصی را به صورت آفلاین ذخیره می‌کنند، هنگام نگهداری مبالغ زیادی از ارزهای دیجیتال امنیت بیشتری فراهم می‌کنند. برای امنیت بیشتر، تأیید هویت دو عاملی (2FA) را در تمام حساب‌های کیف پول و صرافی‌ها فعال کنید.
برای محافظت در برابر بدافزارها:
- نرم‌افزار خود را به طور مرتب به‌روزرسانی کرده و از نرم‌افزار آنتی‌ویروس معتبر استفاده کنید.
- از تلاش‌های فیشینگ با بررسی دقیق آدرس‌های اینترنتی و اجتناب از لینک‌های مشکوک پیشگیری کنید.
- اطمینان حاصل کنید که هر حساب دارای یک رمز عبور قوی و متمایز است و از یک مدیر رمز عبور برای ردیابی امن آن‌ها استفاده کنید.
عبارت‌های بازیابی پشتیبان کیف پول را به صورت آفلاین و در یک مکان امن نگه دارید. از افشای اطلاعات حساس و کلیدهای خصوصی به عموم جلوگیری کنید. دارایی‌های خود را در چندین کیف پول تقسیم کنید تا ریسک کاهش یابد. برای جلوگیری از اشتباهات، آدرس‌ها را هنگام کار با آن‌ها دوباره بررسی کنید. در نهایت، برای امنیت بیشتر، از کیف پول‌های چندامضایی استفاده کنید که به چندین مجوز برای تراکنش نیاز دارند.
این شیوه‌ها به طور کلی به محافظت در برابر آسیب‌پذیری‌های امنیتی رایج کمک کرده و از ایمنی سرمایه‌گذاری‌های ارز دیجیتال اطمینان می‌دهند.
نظرات گذشته