کاردانو در حال پیشبرد استراتژی مقیاس‌پذیری بلندمدت خود با موج جدیدی از نوآوری‌های لایه دوم (Layer-2) است و از چارچوب Hydra فراتر می‌رود.

این مرحله جدید در یک نشست تحقیقاتی سطح بالا در ژوئن ۲۰۲۵ توسط Input Output Global (IOG) — تیم توسعه‌دهنده اصلی کاردانو — تشریح شد.

در این رویداد، رهبران فنی از گروه کاری Intersect، توسعه‌دهندگان پروژه‌های مطرح مبتنی بر کاردانو و شرکای دانشگاهی گرد هم آمدند.

آن‌ها نقشه راهی را ترسیم کردند که در آن Hydra تنها بخشی از یک پورتفوی وسیع لایه دوم است، پورتفویی که هدف آن بهبود سرعت، حریم خصوصی و تعامل‌پذیری در سراسر اکوسیستم کاردانو است.

راه‌حل‌های لایه دوم

در این جلسه، چندین راه‌حل L2 شامل Midgard، Hydra و پروژه‌های دیگر مورد توجه قرار گرفتند.

Hydra که در ابتدا برای تراکنش‌های سریع خارج از زنجیره توسعه یافته بود، اکنون دارای دو پیکربندی کلیدی است:

• Hydra Head: برای گروه‌های کوچک و ثابت از کاربران با استفاده از state channels طراحی شده است.

• Hydra Tail: مبتنی بر مدل رول‌آپ بوده و برای حجم بالای تراکنش‌ها مناسب است.

Midgard که توسط آزمایشگاه Anastasia Labs توسعه یافته، به‌عنوان یک رول‌آپ خوش‌بینانه (optimistic rollup) بومی کاردانو معرفی شد.

این پروژه دارای اثبات‌های تقلب قطعی (deterministic fraud proofs) و وابستگی کم به حاکمیت متمرکز است. طراحی آن از راه‌حل‌های لایه دوم اتریوم مانند Optimism و Fuel الهام گرفته شده و انتظار می‌رود تا پایان سال بر روی شبکه اصلی عرضه شود.

در همین حال، دو پروژه مبتنی بر دانش صفر (zero-knowledge) به نام‌های zkFold و Eryx نیز به‌طور برجسته در این نشست معرفی شدند.

• zkFold صدها تراکنش را در یک ارسال واحد فشرده می‌کند تا کارایی افزایش یابد.

• Eryx هدف دارد یک پل ZK ارائه دهد که ارتباط ایمن بین زنجیره‌های کاردانو را ممکن سازد.

همچنین، آزمایشگاه Sundae Labs پروژه‌ای به نام Gummiworm را معرفی کرد — یک رول‌آپ الهام‌گرفته از Hydra که در آن اجرا از نگهداری (custody) جدا می‌شود. این تفکیک می‌تواند از عملیات DeFi انعطاف‌پذیرتر بر روی کاردانو پشتیبانی کند.

اهداف لایه دوم کاردانو

شرکت‌کنندگان در نشست تأکید کردند که آینده کاردانو وابسته به مجموعه‌ای از راه‌حل‌های لایه دوم تعاملی (interoperable) خواهد بود، نه یک راه‌حل غالب واحد.

آن‌ها گفتند که هر راه‌حل L2 نقش خاص خود را ایفا خواهد کرد و همگی با استفاده از استانداردهای مشترک و زیرساخت‌های یکپارچه، قابلیت ترکیب‌پذیری (composability) خود را حفظ می‌کنند.

بر اساس اظهارات آن‌ها:

«هدف این است که مجموعه‌ای از راه‌حل‌ها برای کاربردهای مختلف — از DeFi و حریم خصوصی گرفته تا اپلیکیشن‌های با توان عملیاتی بالا — ارائه شود؛ و این‌ها همگی با استانداردهای مشترک پشتیبانی شوند تا تعامل بی‌وقفه بین پروتکل‌ها تضمین گردد.»

در عین حال، آن‌ها بر ضرورت ساخت یک لایه رابط یکپارچه برای تعامل روان بین این L2ها تأکید کردند. این رویکرد به‌منظور پرهیز از تکه‌تکه‌شدن زیرساخت مقیاس‌پذیری مشابه با آنچه در اتریوم رخ داده، اتخاذ شده است.

با این حال، چالش‌هایی مانند تکه‌تکه‌شدن نقدینگی و تجربه کاربری ضعیف هنوز موانعی برای پذیرش این راه‌حل‌ها به‌شمار می‌روند.

به همین دلیل، راهکارهایی چون اتصال نقدینگی (liquidity bonding)، یکپارچه‌سازی بهتر پروتکل‌ها، و سازوکارهای تشویقی برای کاربران و توسعه‌دهندگان پیشنهاد شد.