یک بازار پیش‌بینی ساده با مبلغ ۱۰ هزار دلار در پلتفرم Polymarket که به مسابقه روز یکشنبه NASCAR Cup Series مربوط بود، به یک مناقشه بزرگ در تاریخ UMA تبدیل شد؛ آن هم پس از آن‌که اوراکل UMA با وجود درستی داده‌ها، پیشنهاد تسویه زودهنگام را رد کرد.

بر اساس گزارشی از کاربر X به‌نام Domer در تاریخ ۲۴ جولای، این مناقشه، دوباره بحث‌هایی را درباره تعادل بین سرعت، شفافیت و انصاف در روند اوراکل خوش‌بینانه UMA به جریان انداخته است.

چطور یک بازار ۱۰هزار دلاری به یک دعوای ۶۰هزار دلاری تبدیل شد؟

زمانی که مسابقه در ساعت ۶:۵۸ عصر به وقت شرقی به پایان رسید، دنی همیلن اولین نفری بود که از خط پایان عبور کرد و بعد از بررسی‌های بعد از مسابقه، به‌عنوان برنده رسمی تأیید شد.

تنها یک دقیقه بعد از پایان مسابقه، یک معامله‌گر باتجربه در Polymarket با نام مستعار GeopoliticsWizard، تعداد ۴۰ پیشنهاد تسویه برای اوراکل UMA ثبت کرد — یکی برای هر راننده — و برای هرکدام ۷۵۰ USDC به‌عنوان وثیقه پرداخت کرد.

اما ۹۰ دقیقه بعد، سایر کاربران به همه‌ی این پیشنهادها اعتراض کردند و گفتند که ارائه‌دهنده صبر نکرده تا بررسی فنی بعد از مسابقه تمام شود. طبق قوانین UMA، هر اعتراض هم نیاز به پرداخت ۷۵۰ USDC وثیقه دارد.

در نتیجه، با ۴۰ پیشنهاد و ۴۰ اعتراض، مجموع وثیقه‌ها به ۶۰,۰۰۰ دلار رسید — یعنی شش برابر کل ارزش بازار اصلی.

سهم‌بندی نهایی مشخص است: طرف برنده، ۴۰ وثیقه (۴۰,۰۰۰ دلار) را دریافت می‌کند و ۲۰,۰۰۰ دلار باقی‌مانده به‌عنوان درآمد برای پروتکل UMA حفظ می‌شود.

در مستندات رسمی UMA نیازی به انتظار برای نتایج بررسی فنی ذکر نشده، بلکه فقط باید از یک «منبع معتبر عمومی» استفاده شود. تابلوی رسمی رده‌بندی NASCAR هم هیچ علامت یا هشدار خاصی نداشت.

با این وجود، رأی‌دهندگان زنجیره‌ای در UMA، پیشنهادها را "زودهنگام" تشخیص دادند و کاملاً به نفع معترضان رأی دادند. این رأی درست بعد از تأیید رسمی پیروزی همیلن در ساعت ۸:۲۶ شب و درست یک دقیقه بعد از ثبت اعتراض‌ها (۸:۲۷) صادر شد.

این حکم باعث شد که تقریباً ۳۰,۰۰۰ دلار زیان خالص به حساب معامله‌گر وارد شود و حسابی که قبلاً سودآور بود، وارد منطقه منفی شود — طبق نوشته‌های Domer.

UMA چگونه کار می‌کند؟

پروتکل UMA از یک فرآیند سه‌مرحله‌ای «پیشنهاد – اعتراض – رأی‌گیری» استفاده می‌کند. هرکسی می‌تواند پاسخ تسویه ارائه دهد، به شرطی که مبلغ وثیقه را بپردازد. اگر در بازه زمانی کوتاهی هیچ اعتراضی نباشد، پاسخ نهایی می‌شود.

اما اگر کسی اعتراض کند و وثیقه مشابهی بدهد، فرآیند به رأی‌گیری توکن‌داران منتقل می‌شود. گروهی که رأی بیشتری بگیرد، هر دو وثیقه را دریافت می‌کند و گروه بازنده وثیقه‌اش را از دست می‌دهد.

این مدل با هدف سرعت و تمرکززدایی طراحی شده، اما پرونده NASCAR نشان داد که اگر مناقشه بالا بگیرد، هزینه‌ها می‌توانند بسیار بیشتر از ارزش بازار اولیه باشند.

در اوایل جولای نیز UMA به‌دلیل قرارداد ۲۰۰ میلیون دلاری دیگری در Polymarket درباره اینکه آیا زلنسکی با کت‌وشلوار ظاهر شده یا نه، با انتقاد مواجه شد. در ابتدا رأی به «بله» داده شد اما سپس با چالش درباره تعریف دقیق «کت‌وشلوار»، رأی برعکس شد.

چند روز بعد هم یک بازار دیگر مربوط به بیسبال آمریکا به اشتباه جایزه را به تیم اشتباه پرداخت کرد. UMA گفت این خطا به‌دلیل مشکل فنی و نبود اعتراض رخ داده و وعده بازپرداخت داد.

تصویر بزرگ‌تر

از نگاه Domer، ماجرای NASCAR نشان‌دهنده یک مشکل عمیق‌تر است: پایگاه رأی‌دهی UMA به گروه کوچکی از کاربران "مورد اعتماد" محدود شده که انگیزه‌های مالی‌شان اغلب هم‌راستا با معترضان است، نه با دقت و انصاف واقعی.

زمانی که خود Polymarket بی‌طرف می‌ماند — مثل همین مورد — UMA به این گروه داخلی متکی می‌شود و همان‌طور که Domer گفته:

«رأی‌دهندگان همان کاری را می‌کنند که بهشان گفته می‌شود.»

او همچنین افزود:

«رأی‌گیری در UMA حالا بیشتر از همیشه متمرکز شده، جامعه نیز کم‌فعال‌تر از همیشه شده […] معترضان با اسپم‌کردن دیسکورد، رأی "زودهنگام" را تحمیل کردند و بقیه رأی‌دهنده‌ها هم اطاعت کردند.»

در نهایت، Domer نتیجه‌گیری می‌کند که چنین روندی می‌تواند معامله‌گران درستکار را قربانی کند.