ویتالیك بوترین، یکی از بنیان‌گذاران اتریوم، به همراه تونی واِرشتاتر، پژوهشگر بنیاد اتریوم، پیشنهاد جدیدی ارائه کرده‌اند که برای هر تراکنش، سقف مشخصی از مصرف گس تعیین می‌کند.
این پیشنهاد که با عنوان EIP-7983 ارائه شده، اعلام می‌کند:
«با اجرای این محدودیت، اتریوم می‌تواند در برابر برخی حملات محروم‌سازی از سرویس (DoS) مقاوم‌تر شود، پایداری شبکه را افزایش دهد و هزینه‌های پردازش تراکنش‌ها را قابل پیش‌بینی‌تر کند.»

این پیشنهاد نسخه به‌روزشده‌ای از EIP-7825 است که در نوامبر سال گذشته ارائه شد، اما پیشرفتی نداشت و متوقف شد.

جزئیات محدودیت جدید گس

در این پیشنهاد، سقف مصرف گس برای هر تراکنش به ۱۶.۷۷ میلیون گس محدود می‌شود؛ این رقم تقریباً نصف سقف ۳۰ میلیون گس پیشنهادی در EIP-7825 است.
بوترین و وارشتاتر تأکید کرده‌اند که این محدودیت صرف‌نظر از سقف گس کلی بلوک (که توسط ماینرها یا اعتبارسنج‌ها تنظیم می‌شود) اعمال خواهد شد.

در صورت اجرای این پیشنهاد، هر تراکنشی که سقف گس بالاتر از ۱۶.۷۷ میلیون تنظیم کند، از نظر شبکه نامعتبر خواهد بود.
این یعنی در زمان اعتبارسنجی تراکنش‌ها، تراکنش‌های بالاتر از این سقف رد شده و وارد استخر تراکنش‌ها نمی‌شوند. همچنین، در هنگام اعتبارسنجی بلوک، اگر بلوکی حاوی تراکنشی با مصرف بیش از این سقف باشد، کل بلوک نامعتبر خواهد شد.

بوترین و وارشتاتر اعلام کرده‌اند که رقم ۱۶.۷۷ میلیون گس «تعادلی بین امکان انجام تراکنش‌های پیچیده و حفظ حد مشخص برای اجرای تراکنش‌ها» ایجاد می‌کند.
به گفته آن‌ها، این میزان مصرف گس برای اغلب کاربردهای فعلی، از جمله استقرار قراردادهای هوشمند و تراکنش‌های پیشرفته دیفای (DeFi)، کافی است و همزمان باعث حفظ عملکرد پایدار شبکه می‌شود.

اجرای این طرح باعث می‌شود کاربران و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApp) مجبور شوند تراکنش‌هایی با مصرف گس بالا را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کنند.
با این حال، بوترین و وارشتاتر پیش‌بینی کرده‌اند که این محدودیت فقط تعداد اندکی از کاربران و dAppها را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؛ چرا که بیشتر تراکنش‌های فعلی از این سقف پایین‌تر هستند.

چرا تعیین سقف گس برای هر تراکنش مهم است؟

در ساختار فعلی اتریوم، هر تراکنش می‌تواند تا سقف گس کل بلوک، گس مصرف کند. این ویژگی چندین ریسک دارد.

به‌عنوان مثال، اگر یک تراکنش بتواند بیشتر یا تمام گس یک بلوک را مصرف کند، احتمال اجرای حملات DoS افزایش می‌یابد؛ حملاتی که در آن مهاجمان با ارسال انبوهی از تراکنش‌های اسپم سعی می‌کنند شبکه را مختل کنند و دسترسی کاربران واقعی را از بین ببرند.

طبق این پیشنهاد، نبود سقف گس برای تراکنش‌ها می‌تواند باعث توزیع نامتوازن بار روی شبکه شود و پایداری آن را تهدید کند.

همچنین، تراکنش‌هایی با مصرف گس بالا می‌توانند باعث افزایش زمان تأیید بلوک‌ها شوند که این موضوع تجربه کاربری را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

مزایای تعیین سقف گس برای هر تراکنش

بوترین و وارشتاتر می‌گویند محدود کردن مصرف گس در هر تراکنش می‌تواند ریسک حملات DoS را کاهش دهد.
در واقع، این محدودیت مانند یک محافظ عمل می‌کند که اجازه نمی‌دهد مهاجمان، پهنای باند شبکه را با تراکنش‌های بزرگ و اسپم اشغال کنند.

همچنین این سقف باعث می‌شود مصرف گس به شکل عادلانه‌تری بین تراکنش‌های مختلف یک بلوک توزیع شود.
از سوی دیگر، این محدودیت تأیید بلوک‌ها را یکنواخت‌تر و قابل پیش‌بینی‌تر می‌کند.

اما مهم‌ترین مزیت این تغییر، سازگاری بیشتر شبکه با ماشین‌های مجازی مبتنی بر اثبات بدون دانش (zkVM) است.
به گفته نویسندگان طرح، تقسیم تراکنش‌های بزرگ به بخش‌های کوچک‌تر باعث می‌شود مشارکت در سیستم‌های توزیع‌شده اثبات محاسبات (zk-proof) آسان‌تر شود و طراحی مدارهای zkVM نیز ساده‌تر و قابل پیش‌بینی‌تر باشد.